TAGUMPAY

ni MArk Nikko A Deopante

Masaya ang pagkakaroon ng kaibigan. Sabi nga nila malungkot ang buhay pag walang kaibigan. Madalas tayong nakakahanap ng mga kaibigan sa ating paaralan. Dito natin nakilala ang isa’t isa, dito natin nakilala ang ating tunay na kaibigan, yung mga taong madalas nating kasama at sa ating pagtanda patuloy pa rin natin silang makakasama.

Masaya ako pag binabalikan ko ang nakaraang taon naming sa PGMNHS. Ito ang pinakamasayang taon sa aking buhay,dahil dito nabuo ang aming pagkakaibigan na aking mga kaklase apti na rin yung dalawang malapit na kaibigan ko. Mahalaga sila sa akin dahil isa sila dahil nabuo ang aking pagkatao.

Maraming nangyari sa amin noong 4^th year pa kami masaya ang naging fieldtrip naming mga masayang kwentuhan habang papunta kami. Mga katatawanan naming lahat.

May mga pangyayaring napapagalitan kami ng aming guro tulad nalang ng aming adviser na si Mrs. Montejo, napapagalitan kami dahil sa aming kaguluhan at pag minsan dahil makalat ang aming classroom..

Umiikot lang naman ang araw araw na buhay ko noon sa eskwelahan kaunting libot sa mall.

At eto na ang huling taon ko ng hayskul, dahil dito nakasalalay ang aking pagtatapos.. sa unang araw ng aking pagpasok marami ang aking kinatatakutan kung maayos ba ang aking magiging adviser, mga kaklase ko at magiging masaya ba ang aking 4^th year hiskul.

Sa aking unang araw masaya akong pumasok sa aming paaralan, ngunit inisip ko na may biglang mangyaring hindi maganda, ngunit hanggang matapos eto naging masaya ang araw ko. Naalala ko nung 3^rd year ko pag Intrams naming may isang laro akong pinakagusto yun ang word factory ngunit lagi akong talo pag try out kaya naisip ko nalang maglaro ng scidamath kc nung elementary palang ako nilalaro ko na ito, at madalas kong kalaban ang aking kapatid pag nageensayo ako… at pag minsan sumasali rin ako ng mga sayaw , yung para bang dance performance.

At ito nga sinali nila ako ngunit hindi sa sayaw sinali nila ako bilang lakambini noong nakaraang agosto, hindi ko nga sila maintindihan ehh.. kasi hindi naman talaga ako sumasali sa mga ganyan. Ni hindi ko nga alam maglakad ng maayos sa entablado. Sabi kasi nila bagay na bagay daw ako para don.. Kaya napapayag nila ako at dumating ang araw na iyon kabadong kabado ako dahil unang pagkakataon kong umakyat sa entablado at makita ng maraming tao. Ngunit inisip ko nalang na karangalan ng aming seksyon sa pagsali ko rito kaya nagawa ko ng maganda kaya maganda rin ang kinalabasan. Nanalo ako sa pagkakataon na ito.

Naisip kong maging paka sa sa talumpati ko ang nangyaring iyon dahil nagbigay ito ng inspirasyon para sa akin na magtagumpay sa lahat ng bagay kapag iniisip ko ito nakakaya kong gawin ang mga bagay na hindi magawa, at sa pagkakataon naisip ko iyon nagtatagumpay ako. Nakakaya ko dahil sa aking kagustuhan na magawa ito ng maganda.

Maraming salamat sa mga taong tumulong sa akin upang magbigay ng lakas at suporta na magawa ko ang mga ito. Lalo na sa Kanya na lagging andiyan sa kahit anong panahon, laging kaagapay ko. Sa aking mga magulang na sumuporta sa akin …

Maraming salamat at sanay nakapagbigay ako ng inspirasyon sa inyo, sa aking mga taga-pakinig. At makaya niyo rin harapin ang bukas tungo sa tagumpay.